کد مطلب:29180 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:90

نُعَیم بن دُجاجه












3908. امام صادق علیه السلام:امیرمؤمنان در مورد سخنی كه بِشْر بن عُطارِد تمیمی گفته بود، كسی را در پیِ او فرستاد. وقتی فرستاده امیرمؤمنان در جمع بنی اسد به دنبال او رفت و او را گرفت، نعیم بن دجاجه اسدی برخاست و او را آزاد كرد. امیرمؤمنان به سوی وی فرستاد. او را آوردند و فرمود تا او را بزنند. نعیم گفت:به خدا سوگند، كنار تو بودن، موجب خواری است و از تو جدا شدن، كفر است.

[ امام صادق علیه السلام فرمود:] وقتی كه علی علیه السلام این سخن را از او شنید، گفت:ای نعیم! از تو گذشتیم. خداوند متعال می گوید:«ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ؛[1] بدی را به شیوه ای نیكو دفع كن». امّا سخن تو كه گفتی:"بودن در كنار تو خواری است"، گناهی است كه انجام دادی، و سخن تو كه گفتی "جدایی از تو كفر است"، ثوابی است كه به دست آوردی، و این در برابر آن. آن گاه فرمود تا وی را آزاد كنند.[2].









    1. مؤمنون، آیه 96.
    2. الكافی:40/268/7، رجال الكشّی:144/303/1، مناقب آل أبی طالب:113/2.